กากับนกเขา

ณ บ้านเศรษฐีหลังหนึ่งมีแม่นกเขาตัวหนึ่งกำลังตั้งท้องอยู่และมันกำลังจะออกไข่ในอีกไม่ช้า เศรษฐีได้ดูแลแม่นกเขาเป็นอย่างดีด้วยการมันไว้ในกรงทองคำแสนงดงาม ทั้งยังให้อาหารมันกินจนอิ่มหนำสำราญในทุกมื้อ วันหนึ่งมีกาตัวหนึ่งบินผ่านมาเกาะอยู่ใกล้ๆ กรงของแม่นกเขา แม่นกเขาจึงเอ่ยทักทายขึ้นว่า “สวัสดีเจ้ากา ข้ารู้สึกเวทนาเจ้าเสียจริงๆ ที่ต้องออกหาอาหารอย่างยากลำบากทุกวัน ดูข้าสิ ข้ากินอยู่อย่างสุขสบาย และลูกๆ ของข้าก็จะได้กินอยู่อย่างสุขสบายเช่นกัน”

เมื่อกาได้ฟังดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า “ข้าไม่อิจฉาเจ้าหรอก เพราะถึงแม้ว่าเจ้าและลูกๆ ของเจ้าจะมีอาหารกินกันอิ่มหนำทุกมื้อ และมีที่นอนหลับอย่างสุขสบายทุกคืน แต่พวกเจ้าก็ต้องถูกขังอยู่ในกรงที่ไร้อิสรภาพไปชั่วชีวิต”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ผู้ตกเป็นทาสของวัตถุหรือความสุขภายนอกย่อมไม่พบกับความสุขที่แท้จริง